سحر بروخیم

پاییز 98
 

بعضى‌ها هستند که همه چيزشان فرق مي‌كند...
نگاه‌شان...
محبت‌شان...
نگرانى‌هاشان...
دوست داشتن‌شان...
انگار كه با بقيه متفاوت‌اند
همين كه مي‌آيند، ته دلت قرص مي‌شود...
آرامش جانت مي‌شوند...
اين‌ها به طور عجيبى دل آدم را مي‌برند.
حرف نمي‌زنند بلكه عمل مي‌كنند...
شعار نمي‌دهند...
احترامت را حفظ مي‌كنند...
مهربانى از وجودشان چكه مي‌كند...
انگار كه رها هستند از بدى‌ها و زشتى‌ها؛ و غوطه‌ورند در خوبى‌ها و زيبايى‌ها...
در روزهاى سرد زمستان، گرمابخشِ وجودند...
رها هستند و با آمدنشان آدم را هم از شر همه ناراحتى‌ها و نگرانى‌ها رها مي‌كنند و در عوض لبريزت مي‌كنند از خوشحالى و شادى...
چراغ راهند...
در كنارشان احساس امنيت، تمام وجودت را فرا مي‌گيرد.
مي‌توانى در كنارشان خودِ خودت باشى...
مي‌توانى دردهايت را هر چند ناچيز، با آن‌ها در ميان بگذارى...
مي‌توانى بدون نگرانى، از حماقت‌هايت بگويى...
و چه دلچسب است وجود چنين كسانى در زندگى.
قدر اين آدم ها را بايد دانست.
بايد براى بودنشان، ماندنشان و از دست ندادنشان، هر كارى كرد.
اين‌ها براى يك عمر زندگى هستند...
دنبال خوشى‌هاى زودگذر و سرگرمى‌هاى موقت نيستند.
اگر در زندگى از اين آدم‌ها داريد، غرورتان را ناديده بگيريد، بگوييد كه دوستشان داريد و حاضريد براى بودنشان، هر كارى بكنيد.
ارزشش را دارند...
 





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید