شرگان انورزاده
فعال اجتماعی

تابستان 99

امروز پیامی از سردبیر عزیز رسید که مطلب شماره‌ی آینده را آماده کنیم، با امید به این که به زودی در جلسات نشریه، دور هم جمع شویم، فکر می‌کردم، در این روزها که ذهنمان خیلی درگیر است و اوقاتی را تجربه می‌کنیم که تا به حال نداشته‌ایم، از چه بنویسم یا از که بنویسم.
چرخی در خانه زدم، به رتق و فتق امور خانه پرداختم و غرق در تفکر بودم که صدای خانم مسن همسایه‌مان، از پنجره‌ی باز منزل، حواسم را به خودش معطوف کرد.
بیشتر دقت کردم، خانم مسن محترمی که هر دو به یکدیگر علاقه داریم. اغلب با هم سلام و احوال پرسی
می‌کنیم. همیشه در حیاط مجتمع راه می‌رود و هر وقت همدیگر را می‌بینیم، خوشحال می‌شویم. در این چند ماه قرنطینه، ندیده بودمش و شنیدن صدایش، از پنجره‌ی باز، خوشحالم کرد. فهمیدم حالش خوب است. تنها زندگی
می‌کند. همیشه پسر و عروسش به او سر می‌زنند، اما این روزها که از بزرگ‌ترها به دوریم، او هم تنها مانده است. صدای قربان صدقه‌اش، دلم را لرزاند. با تمام شادی و انرژی، با نوه‌ی یک ساله‌اش که پسرکی حدودا یک ساله است، تلفنی صحبت می‌کرد و گویا چت تصویری بود چون نوه‌ی کوچکش را می‌دید و می‌ستایید و عشق می‌کرد. با او حرف می‌زد، به زبان کودکان، با محبت، با امید، آن جا ، که پسرش حالش را می‌پرسید و مدام می‌گفت : الهی شکر، الهی شکر.
و من، در حالی که به حیاط و منظره‌ی روبه رو خیره مانده بودم و ذهنم پر بود از شکرگویی‌های خانم
همسایه‌مان، که با نغمه‌های شاد پرندگان، که این روزها بیشتر و بلندتر به گوش می‌رسد و همچنین، صدای تمرین ترومپت همسایه‌ی دیگرمان، غرق در تفکر بودم که خدایا حتی در این شرایط، که از همدیگر و از بزرگ‌ترها دور ماندیم، زندگی با نهایت امید و شکرگزاری جریان دارد.
همسایه‌ی مسن و مهربان ما، نوه‌اش را به صورت تصویری می‌بیند، قربان صدقه می‌رود. شکرگزاری می‌کند.
سمفونی زیبای پرندگان، تمامی ندارد. و صدای ترومپت همسایه‌ی دیگر، یادآوری می‌کند که زندگی، خود آهنگی زیبا و لذت‌بخش است. هر چند که گاهی بر وفق مراد نیست، هر چند که به یادم می‌آورد که مادر عزیزم را چند ماه است که به علت قرنطینه ندیده‌ام و فقط تلفنی با او حرف می‌زنم و هر چند که صبورانه، روزهای قرنطینه را تحمل می‌کند و شکرگزار است.
زندگی تکرار آواهایی است که گاهی شادند و گاهی ملایم. آن گاه که شادند، شادیم و خرسند و آن گاه که ملایمند، امیدواریم و امیدوار......

آری «تا شقایق هست، زندگی باید کرد». 
 





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید