نشریه پرواز -
شهریور 1390- شماره 27
در روزگاری که نمادهای تکنولوژی به گوشه و کنار زندگی ما راه‌یافته و در کوچکترین
مسائل روزمره ردپائی از آن را می‌بینیم همانند بسیاری از پیشرفت‌های بدست‌آمده در
دوران عطش جوامع برای استفاده از دستاوردهای جدید علمی، علاوه بر وجود آثار مثبت
جنبه های منفی‌ای از آنها نیز بعد از مدتی نمایان می‌شود. ظهور شبکه‌های اجتماعی،
گسترش ارتباطات سیارو اینترنت قسمتی ازاین پیشرفت‌هاست که علاوه بر بهبود روابط
انسان‌ها و گردش آزاد اطلاعات باعث بروز مشکلاتی در پایه‌های فرهنگی جوامع و
خانواده ها شده‌است. چه بسا ما با دوستان مجازی مان در آن سوی جهان بیشتر از
خانواده و آشنایانِ نزدیک در ارتباط مستقیم هستیم و زمان بیشتری را با آنها
می‌گذرانیم. با بروز این چنین موقعیت‌هایی مستعد برای گسستن روابط جوامع و محدود
شدن ارتباطات صرفاً به تلفن و اینترنت ایجاد سازمان‌هایی برای تعاملات فرهنگی،
اجتماعی و آموزشی بسیار مهم بوده و باعث تحکیم روابط فرهنگی و خانوادگی می شود. محل
زندگی، جامعه، خانواده، دین و فرهنگ زنجیره‌ای است که شخصیت اجتماعی افراد را شکل
می‌دهد. ایجاد دگرگونی در هر حلقه از این زنجیر به تغییر و یا ایجاد اشکال در
حلقه‌های دیگر خواهد انجامید.
همچنین در گروه‌هایی که افراد به علل مختلف از جمله مسائل مذهبی و یا مهاجرتی در
اقلیتی از جامعه قرارمی‌گیرند احتمال تضعیف ریشه‌های فرهنگی-مذهبی آنها نیز بیشتر
خواهد بود، از این رو ایجاد مراکزی برای تجمیع و تقویت این ریشه‌ها باعث
می‌شود که جامعه‌ی اقلیت به مرور زمان در اکثریت حل نشده و قسمتی از خاطره ی تاریخی
ملت‌های گوناگون از بین نرود.
لزوم وجود و استمرار در فعالیت این سازمان‌ها به دلایل بالا محدود نمی شود ومی‌توان
به موارد زیر نیز اشاره نمود :
آموزش گروهای مختلف سنی برای حضور در جامعه‌ی اکثریت.
هدایت و برطرف نمودن بسیاری از شبهات فرهنگی و مذهبی.
تقویت بیشتر روابط اجتماعی بین گروه‌های اقلیت.
انسجام در تصمیم گیری‌های مهم برای آیند‌ی جامعه.
لزوم بیان و بررسی نقدهای درون گروهی.
در نهایت فعالیت‌های انجام گرفته در قالب سازمان‌های مختلف اجتماعی در جوامع اقلیت
نه تنها به هدر دادن منابع مالی و انرژی نیست بلکه محلی برای سرمایه‌گذاری در جهت
منافع مردمان و فرزندان آن جامعه خواهد بود.
