گماردن یوسف به عنوان رزاق مصر

گماردن یوسف به عنوان رزاق مصر
بفرمود شه با وزیران سپس		بمانند یوسف کجا دیده کس
که روح خدائی در او با شدی		بدینسان فهیم و نکو باشدی
پس آنگه بیوسف چنین گفت شاه		چه با تست این گونه روح آله
نه بینم حکیمی ز تو پیش تر		بعقل و بهوش و بعلم و هنر
چو تعبیر این خواب های مرا		تماما به تو کشف کرده خدا
پس اکنون وکیل ومعینم تو باش		بمصر اندرون جانشینم تو باش
ترا نصب کردم ابر خان خویش		نمودم امیر امیران خویش
رعیت بحکم تو باشد همه		تو باشی شبان و دگر ها رمه
شه انگشتری که در انگشت داشت		برون کرد و در دست یوسف گذاشت
بپوشاند او را لباس کتان		نشانی بدادش جواهر نشان
بگردن ورا طوق زرین نهاد		کله بر سرش خسرو آئین نهاد
بگفتش توئی حاکم مصر و بس		زفرمان تو نگذرد هیچ کس
نباشد چه فرمان تو هر که را		نیابد که برداری دست و پا
ترا باشدی این بزرگی و بخت		مرا برتری از تو این تاج و تخت
پس آنگه بگردید یوسف سوار		به کالسکه ی دوم شهریار
بفرمود شه تا منادی کنند		که پیشش همه خلق زانو زنند
ورا برتمام زمین برگماشت		بدان ملک و شهری که او حکم داشت
ورا صافنت پعنیح نام کرد		چه آصنت برایش دلارام کرد
که بد دخت پوطیفرع کاهن آن		گرفتی زن او از آن خاندان
بدانگه که یوسف بشد نزد شاه		بد عمرش چه سی سال بی اشتباه
برون رفت یوسف ز ایوان او		بهر جا که بد زیر فرمان او
بگردید جمله ولایات مصر		بهر جا که بودی محالات مصر
زمحصول آن سالهای نکو		ز هر خرمنی خمس بگرفت او
شدی حاصل آن سالها بی بصیر		بهر سال خمسش شدی بس کثیر
ذخیره نمودی به انبار ها		به ملیون زماکول خروارها
بهر سال یوسف شدی کامیاب		بیندوخت او غله ی بی حساب
بهر شهر قدر خوراکش نهاد		ابا خوشه ی گندم همی جای داد
اضافه هزاران شتر بار کرد		بیاورد و در مصر انبار کرد
ذخیره نمود اندر آن هفت سال		بقدری که بودی حسابش محال
هنوزی که قحطی نگشتی شروع		چنین گشت از بهر یوسف وقوع
که آصنت برایش دو فرزند زاد		که نام نخستین منشه نهاد
به معنی که سختی مرا نوش شد		وطن نیز من را فراموش شد
چه افریم بنهاد نام دگر		که گفتا به غربت شدم بارور
کنون باز بشنو ز آغاز کار		که قحطی برآرد ز مردم دمار