فوت سارا همسر ابراهیم

در آن جا به سارا اجل در رسید		بمرد و شد از این جهان ناپدید
چو سارا از این دار فانی برفت		بدی سال وعمرش صدوبیست وهفت
ابراهیم از بهر سارا گریست		به غربت مأوا بود معوی و زیست
از آن پس بنزد بزرگان شتافت		پسرهای حِت اندر آنجا بیافت
بگفتا ب من قبر جایی دهید		که خواهم به پول از شما آن خرید
به عِفرون بگوئید از من سخن		مغاره مخفیلا فروشد به من
بد عفران هم آنجا میان سران		نیامدش آن حرف بر دل گران
خرید آن زمین را ابراهیم از او		بپرداخت پول و بشد ملک او
زنش را در آن جای مدفون نمود		چو مردن بود حق گریستن چه سود
هر آن کس که آید ب گیتی فراز		به برگشتنش باشد آخر نیاز
بدنیا نمانده است جاوید، کس		مگر ذات باری تعالی و بس
ابراهیم بسپرد سارا به خاک		از آن پس به تن پیرهن کرد چاک