ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387

خیمه ، بی اولاد و محفل، بی‌صفا
یأس و حِرمان بود و دردِ بی دوا

سا ره، فکر چارهء آن دَرد شد
دل، غمین وخسته و رُخ، زرد شد

پس کنیزش را که هاجَر نام داشت
تحفه‌ای بَر شوهر و اِنعام داشت

آمد اسماعیل و روشن شد جهان
هم‌چو دُرّ بود و درخشان و مَهان

خیمه شد نورانی و پُر جنب و جوش
لحظهء شادی شد و جوش و خروش
 

مقاله های مرتبط:

 کلیمیان و ادبیات ایران

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید