ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387

یوسفِ دانا! تو بُگشا رازِ ما
تا ببخشم خِلعت و گوهر، تو را

هفت گاوِ لاغر و زشت ونحیف
کوتَه و منحوس و رنجور وضعیف

پس ببلعیدند آن گاوانِ لنگ
هفت گاوِ فربه و چاق و قشنگ

بارِ دیگر، خفتم و دیدم به خواب
آن شگفتی‌ها و خوف و اضطراب

باز گویم ماجرا را این چنین
بس پریشان گشته‌ام ، ای مَه‌جَبین!

ساقه‌ای با هفت خوشه ، شد عیان
بهترینِ خوشه های این جهان

بر سرِ یک ساقهء لرزان چو بید
هفت خوشه ، ناگهان آمد پدید

خوشهء لرزنده بلعید،آن زمان
آن طلایی خوشه‌های نوجوان


مقاله های مرتبط:

 کلیمیان و ادبیات ایران

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید