ابراهیم سعیدیان (آریا)
تهران 1387

یوسف، ای دانای اسرارِ نهان
ای عزیز و ای بزرگِ هم‌گِنان

سَروَرت کردم تو را در این دیار
ای صدیقِ مهربانِ روزگار

هدیه دادم من تو را، انگشتری
طوقِ زرّینی و حُکمِ داوری

سِرِّ هر مُعضَل ، تو دانی، ای حکیم!
آگَه از اسرارِ غیبی ، ای ندیم!

پس علاجِ دردِ بی درمان، کجاست؟
حکمتِ شایانِ تو، بر ما رَواست
 

مقاله های مرتبط:

 کلیمیان و ادبیات ایران

معرفی ابراهیم سعیدیان (آریا)





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید