به قلم : راو حییم لیپ شیتز
ترجمه : سیما مقتدر
تیر  1380

سه هفته در سال برای هر یهودی یادآور مصیبت های سوگواری از هفدهم ماه "تموز" آغاز می شود و در نهم ماه بعد یعنی "آو" به اوج خود می رسد. این ایام در روز شمارهای خورشیدی حدودا مصادف با ماه های تیر و مرداد است. دو روز 17 تموز و 9 آو را یهودیان روزه می گیرند و این فاصله زمانی را "ایام تنگنا" می نامند زیرا قوم یهود در این ایام بر اساس متون دینی ضربه های سخت و سرنوشت سازی متحمل شده است: "در هفدهم تموز زمانی که حضرت موسی (ع) برای اولین بار لوحه های ده فرمان الهی را از کوه سینا پایین آورد، به علت گناه گروهی از جامعه، آنها را بر زمین زد و شکست. در چنین روزی در سال 586 ق.م پادشاه بابل بنام بخت النصر پس از هجده ماه محاصره، حصارهای شهر اورشلیم را در هم شکست و وارد این شهر مقدس شد و فجایعی به بار آورد. علاوه بر آن با به تصرف در آمدن اورشلیم به دست رومی ها در سال 70 بت همیقداش (معبد بیت المقدس) دوم از این روز به بعد متوقف شد."
در فاصله زمانی هفدهم تموز و سه هفته بعد از آن مراسم شادی هم برگزار نمی شود. از آغاز ماه آو تا نهم این ماه که مصادف است با روزهای ویرانی بت همیقداش اول و دوم به دست بابلی ها و رومی ها بر شدت سوگواری افزوده می شود. امروزه پس از گذشت 2500 سال از ویرانی بت همیقداش اول به یاد این مصیبت در تمامی کنیساهای جهان مرثیه "اخا" از مراثی حضرت یرمیای نبی خوانده می شود که گویای مصایب و شداید وارده بر قوم یهود در آن زمان است و از خد.اوند به عنوان تسلی دهنده مومنان، استمداد طلب می گردد.





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید