نیوشا پـایـاب
بهار 98
آشنایی با مشاهیر یهود جهان
ریتا لوی مونتالچینی در ۲۲ آوریل سال ۱۹۰۹ میلادی، در شهر تورین و در یک خانواده‌ی
متمول یهودی ایتالیایی متولد شد. در دوران جوانی علاقه‌ی خاصی به نویسندگی داشت و
دوست داشت این حرفه را دنبال کند . اما با توصیه‌های مادرش و همچنین مشاهده مرگ یکی
از نزدیکانش که به خاطر بیماری سرطان فوت کرده بود، تصمیم گرفت در رشته‌ی پزشکی به
تحصیل بپردازد. وی بعد از پایان دوره‌ی دبیرستان، وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تورین
شد. در زمان تحصیل با استاد عصب شناس، دکتر جوزپه لوی آشنا شد که سهم بسزایی در
گرایش ریتا مونتالچینی به رشته عصب شناسی داشت.
وی در سال ۱۹۳۶م. موفق شد مدرک دکترای پزشکی خود را دریافت کند و بعد از آن
به‌عنوان دستیار، همراه با جوزپه لوی به تحقیق در خصوص سیستم‌های عصبی پرداخت. سال
۱۹۳۸م. بنیتو موسیلینی رهبر وقت ایتالیا طی قانونی، یهودیان این کشور را از تحصیل و
کار بازداشت و به همین خاطر، ریتا مونتالچینی که از یک خانواده یهودی بود با مشکل
مواجه شد. در آن دوران و تا پایان جنگ جهانی دوم، ریتا مونتالچینی به تحقیق در
آزمایشگاه خانگی خود می‌پرداخت. بعد از پایان جنگ جهانی دوم، ریتا مجددا به محیط
دانشگاهی بازگشت و سال ۱۹۴۶ دوره تحقیقاتی را در دانشگاه واشینگتن آمریکا پذیرفت و
حدود یک سال را در آنجا به تحقیق پرداخت.
بمباران متفقین در جریان جنگ جهانی دوم او را مجبور کرد که تورین را ترک کند و به
حومه شهر بگریزد و در آنجا آزمایشگاه کوچکی برای خود درست کرد. او پس از تهاجم
آلمان به ایتالیا به فلورانس گریخت و به زندگی مخفی روی آورد و پس از جنگ به شهر
سنت لوئیس در آمریکا رفت تا در دانشگاه واشینگتن کار کند و در آنجا بود که کشف‌های
راهگشایش را درباره «عامل رشد عصبی» انجام داد. او در سال 1975 یک واحد پژوهشی را
در رم پایتخت ایتالیا بنیان نهاد و در همان سال به عنوان نخستین زن به عضویت کامل
آکادمی علوم واتیکان درآمد. او جایزه‌های متعددی را برای مشارکت‌هایش در پژوهش‌های
علمی و پزشکی دریافت کرد.
بعد از پایان این دوره، ریتا تصمیم گرفت در آمریکا بماند و در دانشگاه‌های این کشور
به تحقیق بپردازد. وی مهم‌ترین دستاورد خود، یعنی عامل رشد عصبی را در همین دوران
به همراه همکارش استنلی کوهن کشف کرد. این عامل یکی از عوامل رشد با ساختاری
پروتئینی است که عامل اصلی در رشد سلول‌های عصبی در موجودات زنده به‌حساب می‌آید و
این کشف باعث شد سؤالات بسیاری که در خصوص چگونگی شکل‌گیری و رشد سلول‌های عصبی
وجود داشت، پاسخ داده شود. ریتا مونتالچینی به خاطر این کشف به همراه استنلی کوهن
جایزه‌ی نوبل پزشکی سال ۱۹۸۶ را کسب کرد.
او دو روز پس از آخرین سالگرد تولدش در یادداشتی در فیس‌بوکش نوشت مهم است که انسان
در زندگی تسلیم نشود و به دام پذیرش میانمایگی و انفعال نیفتد.
پس از جنگ او دعوت دانشگاه واشنگتن را برای یک ترم تحقیق پذیرفت و برای سه دهه در
این دانشگاه باقی ماند و به مطالعه بر روی عوامل رشد عصب ادامه داد.
وی در سال 2001 به خاطر مطالعات و فعالیت و دفاع از حقوق مدنی ملقب به«نماینده
زندگی» شد. مونتالچینی موسسه تحقیقات مغز اروپا را در سال 2005 و در سن 96 سالگی
پایه گذاری کرد. او بارها و بارها در مصاحبه‌هایش گفته است: «من از مرگ واهمه‌ای
ندارم، مهم‌ترین نکته پیامی است که از خودت به جا می‌گذاری و این یعنی جاودانگی»!
پژوهش‌های
او به درمان آسیب‌های طناب نخاعی و درک بهتر بیماری‌های قلبی-عروقی، آلزایمر و
بیماری‌هایی مانند زوال عقل و اوتیسم یاری رساند.
مونتالچینی می‌گوید: گنجایش ذهنی امروز من بیشتر از گنجایش ذهنی است که در سن 20
سالگی داشتم زیرا اکنون مملو از تجربیات است.
ریتا لوی مونتالچینی، مسن‌ترین برنده جایزه نوبل تاریخ است که صد و سومین سالگرد
تولدش را جشن گرفته است و عده‌ای او را عاملی می‌دانند که توانسته از راز زندگی
جاودان، پرده بردارد.
این احتمال وجود دارد که راز طول عمر این برنده نوبل داروی غیرعادی باشد که هر روز
به شکل قطره چشمی دریافت می‌کند، دارویی که عامل رشد اعصاب بوده و توسط خود
مونتالچینی در ژوئن 1951 در لابراتوار دانشگاه واشنگتن کشف شده است.
پروتئین ضروری برای رشد، ثبات و بقای نورون‌ها در سیستم اعصاب جنبی تا سال 1986
چندان شناخته شده نبود اما پس از اینکه مونتالچینی و همکارش برای کشف آن موفق به
دریافت جایزه نوبل پزشکی شدند به تدریج مطرح شد. مونتالچینی تا آخرین لحظات توسعه
کشف خود را در موسسه تحقیقات مغز اروپا که خود آن را در شهر رم پایه‌گذاری کرده
است، دنبال می‌کرده است. در حقیقت تحقیقات او تاثیر بسزایی بر روی تحقیقاتی داشت که
در حال شناسایی بیماری‌های مختلف از قبیل سرطان، پارکینسون و آلزایمر بودند.
چهره او کاملا در ایتالیا شناخته‌شده شده بود و در دوران نخست‌وزیری به عنوان
روشنفکری مورد احترام و ستایش تصویری مخالف با تصویر زنانی که از چهره و جنسیت‌شان
برای موفقیت استفاده می‌کنند، ارائه کرد.
ریتا مونتالچینی برنده مشترک جایزه نوبل پزشکی و سناتور مادام‌العمر ایتالیایی، تا
پایان عمر به تحقیقات خود در خصوص سیستم‌های عصبی ادامه داد و سرانجام در تاریخ ۳۰
دسامبر سال ۲۰۱۲ میلادی در سن ۱۰۳ سالگی دیده از جهان فروبست.
منابع
1. www.Zoomit.ir
2. .hamshahrionline.ir
3. https://fa.wikiquote.org
