صحبت کردن خد-اوند با یعقوب در خواب

به تنها روان گشت و ره می برید		به وقت غروب او بجائی رسید
در آن جای آن شب نمودی درنگ		بخوابید و بالین خود کرد سنگ
بخواب اندرون دید یک نردبان		سر آن رسیده است تا آسمان
ملک های حق اندر آنجا بدند		از آن نردبان زیر و بالا شدند
خدا ایستاده است بالای آن		به یعقوب گفتی از آن نردبان
خدای ابراهیم جدت منم		نگهدار اسحق بابت منم
زمینی که خوابیده ای اندران		به اولاد تو می دهم جاودان
کنم نسل تو در جهان من زیاد		کز اوشان برکت بهر جا رساد
بهر جا روی، حافظ تو منم		که تا بازت این جای وارد کنم
چو یعقوب از خواب بیدار شد		به خوف و به سهم او گرفتار شد
یقین گفت اینجا مکان خداست		بدین جای بت اِل بخوانم رواست
همان سنگ را که بدش زیر سر		ستون کردش و ریخت روغن زبر
مر آن جای را نام "بت اِل" کرد		پس آنگه به نذری چنین میل کرد
که گر باشدم یار، پروردگار		ب جائی که من میروم زین دیار
به ملبوس پوشاند او جان من		بقدر کفایت دهد نان من
دیگر هر چه سازد مرا حق عطا		دهم عشر آن را به راه خدا
از آنجا روان گشت آنگه به راه		خداوند بودیش پشت و پناه
به نزدیک حارون، به چاهی رسید		شبانان چندی در آنجا بدید
که با گله هاشان در آنجا بدند		زدیدار یعقوب خرم شدند
بپرسید یعقوب از یک شبان		که لاوان کجا دارد اینجا مکان؟
شما می شناسید آیا و را		کجا می کند گله هایش چَرا
بگفتا که لاوان به نزدیک ماست		همه گله اش را همین جا چَراست
ابا گله آید کنون دخترش		که راحیل خواند ورا مادرش
بدیشان چنین گفت یعقوب باز		چرا مانده اید اندر اینجا فراز
به نوبت همه گوسفندان خویش		دهید آب هر کس که او بوده پیش
که از روز باقیست خیلی هلا		چرانید در دشت این گله ها
بگفتند یعقوب را آن سران		بود در سر چاه سنگی گران
به تنها سر چاه نتوان گشاد		مگر جمع گردد، شبان زیاد
شبانان چو آیند جمله فراز		سر چاه آنگه نمائیم باز