نیوشا پایاب
بهار 1396
تولد : 6 می 1856 پریبورگ ، جمهوری چک
مرگ : 23 سپتامبر 1939 میلادی ، لندن ، انگلیس
ملیت : اتریشی
زمینه فعالیت : عصبشناسی، روان درمانی، روانکاوی
محل تحصیل : دانشگاه وین
جوایز : جایزه ادبی گوته (1930)
زیگموند
شلومو فروید یا زیگیموند شلومو فروید عصب‌شناس اتریشی است که پدر علم روانکاوی
شناخته می‌شود. فروید در سال ۱۸۸۱ از دانشگاه وین پذیرش گرفت و سپس در زمینههای
اختلالات مغزی و گفتاردرمانی و کالبدشناسی اعصاب میکروسکوپی در بیمارستان عمومی وین
به تحقیق پرداخت. او به عنوان استاد دانشگاه در رشته نوروپاتولوژی در سال ۱۸۸۵
منصوب و در سال ۱۹۰۲ به عنوان پروفسور شناخته شد. در سال 1908 فروید نامهای از
رئیس دانشگاه کلارک آمریکا دریافت کرد تا سخنرانی در خصوص روانکاوی داشته باشد اما
او هم مانند اغلب اروپاییهای تحصیلکرده آن زمان، بدگمان شده بود و این دیدگاه را
داشت که آمریکا شهر ابتذال است.
با وجود این بدگمانیها،غرور فروید در خصوص روانکاوی به او غلبه کرد و پس از
مکاتبات بسیار با استنلی هال دعوت او به آمریکا را پذیرف. بعدها برای کارل یونگ
اعتراف کرد که «این موضوع بیشتر از هر چیز دیگری در این چند سال اخیر مرا هیجانزده
کرده است». در ایجاد روانکاوی و روش‌های بالینی برای روبرو شدن با علم آسیب‌شناسی
روانی از طریق گفتگو بین بیمار و روانکاو فروید تکنیک‌هایی را مثل استفاده از تداعی
آزاد (به روشی گفته می‌شود که در آن بیمار هرآن چه را به ذهنش خطور می‌کند، بیان
می‌نماید) و همچنین کشف انتقال (فرایندی که در آن بیمار و روانشناس خاطرات کودکی
خود را با هم درمیان می‌گذارند) و همچنین فرایند تحلیلی روانشناسی ارائه کرد.
بازتعریف فروید از تمایلات جنسی که شامل اشکال نوزادی هم می‌شد به او اجازه داد که
عقده ادیپ (احساسات جنسی بچه نسبت به والدین جنس مخالف خود) را به عنوان اصل مرکزی
نظریه روانکاوی درآورد. تجزیه و تحلیل او از خود و رویاهای بیمارانش به عنوان یک
آرزوی تحقق یافته او را به یک مدل برای تجزیه و تحلیل علائم بالینی و سازوکار سرکوب
رسانید.
فروید پایهگذار مکتب پیسکوآنالیز روانشناسی است که بقیه مطالب عرضه شده از او
برخاسته از این دو نظریه است :
نظریه اول وی، آناتومی شخصیت است و نظریه دوم، مراحل رشد انسان که البته منبع نظریه
دوم، برخاسته از نظریه اول است.
متأسفانه سوءتفاهم بسیاری در مورد اغلب مفاهیم فرویدی وجود دارد، از جمله مفهوم
«لیبیدو» که با شهوت یکی دانسته شده است یعنی «به فروید این طور نسبت می‌دهند که
گویی او همه چیز را بر اساس مسائل جنسی می‌دانسته است»[1] در حالی که فروید «به جای
کلمه عرفانی و شاعرانه عشق، کلمه تکنیکیتر و حرفه‌ایتر سکسوالیته را انتخاب
کرد»[2] «در حقیقت او بارها اعلام کرده که واژه‌های عشق، سکسوالیته، erotisme و
Eros را معادل یکدیگر به کار می‌برد. liebe فرویدی معنای عشق، اشتیاق و ژویی سانس
(رنج لذتبخش) را در یک کلمه داراست.»[3]
اوایل کودکی و تحصیل
فروید در خانواده‌ای یهودی گالیسی در شهر موراویا بخشی از جمهوری چک متولد شد.
اولین فرزند خانواده از هشت فرزند بود.[4] پدرش یاکوب فروید(۱۸۱۵–۱۸۹۶) تاجر پشم
بود و از اولین ازدواجش دو پسر داشت: امانوئل (۱۸۳۳–۱۹۱۴) و فیلیپ (۱۸۳۶–۱۹۱۱).
خانواده یاکوب از یهودی‌های حسیدی بودند، هرچند که خود یاکوب آدمی سنتی نبود. او در
مطالعه تورات مشهور بود. او و مادر زیگموند در ۲۰ سالگی به عنوان همسر سوم در ۱۸۵۵
عقد کردند. آنها مشکلات اقتصادی داشتند و وقتی زیگموند متولد شد، در یک اتاق
اجاره‌ای در خانه یک قفل ساز در شهر اشلاساگاسا زندگی می‌کردند.[5] او با یک پرده
نازک که به دور بدنش پیچیده شده بود از رحم مادر بیرون آمد که مادرش این را نشانه
خوبی برای آینده پسرش می‌دانست.[6]
شغل و ازدواج
در سال ۱۸۸۲ فروید کار پزشکی خود را در درمانگاه روان پزشکی تئودور ماینرت در
بیمارستان عمومی وین شروع کرد. او در سال ۱۸۸۶ از کار در بیمارستان استعفاء داد و
به صورت خصوصی در رشته اختلالات عصبی تخصص گرفت و در همان سال با مارتا برنایز نوه
ایساک برنایز (یک خاخام ارشد) در هامبورگ ازدواج کرد.
فروید در ۲۴ سالگی شروع به سیگار کشیدن کرد. در ابتدا سیگار عادی می‌کشید و بعد آن
را به سیگار برگ تبدیل کرد. او معتقد بود سیگار ظرفیت او را برای کار بالا می‌برد و
او مهار بیشتری روی خود دارد. به رغم هشدارهای همکارش ویلیام فیلیس او همچنان
سیگاری باقی ماند و در نهایت دچار سرطان سقف دهان شد.
توسعه روانکاوی
در ماه اکتبر سال ۱۸۸۵ فروید به پاریس رفت تا در یک فلوشیب با جان مارتین شارکوت که
یک نورولوژیست مشهور بود و در مورد خواب و هپینوتیزم تحقیق می‌کرد شرکت کند. او
بعداً از این تجربه به عنوان کاتالیزوری برای سوق دادن وی به سمت علم آسیب‌شناسی
روانی و کاری با درآمد و بازار کار کمتر در تحقیقات عصب شناسی یاد می‌کند.[7]
شارکوت متخصص در مطالعات خواب و هیپنوتیزم و استعداد افراد برای هیپنوتیزم شدن بود.
او بارها بر روی بیماران مختلف در حضور حضار روی صحنه اقدام به این کار کرده بود.
در یک جلسه خصوصی در سال ۱۸۸۶ فروید شروع به استفاده هیپنوتیزم در کلینیک خود کرد
او از رویکرد و تکنیک همکار خود شارکوت استفاده کرد، جزف بروئر، در روش هیپنوتیزمی
که با روش فرانسوی متفاوت بود مطالعه‌ای داشت که نتیجه‌ای در بر نداشت. روش درمانی
بروئر بر روی یک بیمار نشانه بر اثبات روش فروید بود.
مرگ (گلدان حاوی خاکستر فروید و همسرش)
در اواسط سپتامبر ۱۹۳۹ سرطان سقف دهان فروید باعث درد فزاینده‌ای شدیدی برای او شد
و به او اعلام شد که غیرقابل عمل جراحی است. آخرین کتابی که وی خواند، چرم ساغری
اثر بالزاک، باعث بروز سستی در او شد و چند روز بعد، او پیش پزشکش رفت. دوست و
همکار او، ماکس شور، ابعاد بیماری او را برای او توضیح داده بود. آنا فروید
می‌خواست که مرگ پدرش را به تعویق بیندازد، اما شور او را متقاعد کرد که زنده
نگه‌داشتن فروید بی‌فایده است، و بالاخره در تاریخ‌های ۲۱ و ۲۲ سپتامبر تزریق
دوزهای معینی از مرفین باعث مرگ فروید در۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹ شد.[8]
دانشگاه خصوصی زیگموند فروید در سال 2005 تأسیس شد و تقریبا 1200 دانشجو در آن به
تحصیل اشتغال دارند. این دانشگاه در زمینههای علوم انسانی، روانشناسی و
رواندرمانی به صورت تخصصی فعالیت دارد.
چند نمونه از آثار معروف فروید به شرح زیر است :
کارکرد رویا، خاطرات کودکی و خاطرات
پنهانگر، خود و نهاد، پیشدرآمدی بر خودشیفتگی
و ...
[1] - کدیور، میترا، مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم، رابطه جنسی وجود
ندارد، انتشارات اطلاعات، 1381.
[2] - کدیور، میترا، مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم، عشق: ضرورتی برای
ارتقاء ژویی سانس تا دیالکتیک اشتیاق، انتشارات اطلاعات، 1381 .
[3]- کدیور، میترا، مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم، روانکاوی در مکتب لکان:
یک مقدمه، انتشارات اطلاعات، 1381.
[4]- Gresser 1994, p. 225
[5] - Gay 2006, pp. 4–8; Clark 1980, p. 4 For Jacob's Torah study, see Meissner
1993, p. 233. For the date of the marriage, see Rice 1990, p. 55
[6] - Margolis 1989
[7] - Joseph Aguayo, PhD. "Joseph Aguayo Charcot and Freud: Some Implications of
Late 19th-century French Psychiatry and Politics for the Origins of
Psychoanalysis (1986). Psychoanalysis and Contemporary Thought, 9:223–260"
[8] - Gay 2006, pp. 650-51
