دواریم، پاراشای رِئِه-فصل دوازدهم

رِئِه-فصل دوازدهم

1.      این است قوانین و احكامی كه شما باید در تمام مدتی كه روی زمین زندگی می‌كنید آن‌ها را در سرزمینی كه خداوند پدرانت برای به ارث بردن آن به شما داد، مراعات كرده انجام دهید.

2.      تمام مكان‌هایی را كه آن قوم‌هایی كه شما (سرزمین) آن‌ها را به تصرف درمی‌آورید بر كوه‌های بلند و روی تپه‌ها و زیر درخت‌های خّرم محل عبادت بت‌ها قرار داده بودند، حتماً نابود كنید.

3.      قربان‌گاه‌های آن‌ها را ویران و ستون‌های جای پرستش آن‌ها را خرد كنید. درخت‌های مورد پرستششان را در آتش بسوزانید و پیكره‌های معبودان آن‌ها را قطع كنید و نامشان را از آن مكان محو نمایید.

4.      با خداوند خالق خود چنین عمل نكنید.

5.      فقط در آن مكانی كه خداوند خالق شما از بین تمام سبط‌هایتان برای قراردادن نامش برخواهدگزید، مسكن او را جستجو نموده به آن‌جا برو.

6.      قربانی‌های سوختنی و ذبح‌ها و ده‌یك‌ها و هدیه‌ای كه با رضایت كامل می‌آوری (یعنی نوبرها) و نذرها و تقدیمی‌های داوطلبانه و نخست‌زاده‌های ماده گاوها و گوسفندهای خود را به آن‌جا بیاورید.

7.      در هر پیشه‌ای كه خداوند خالقت به تو بركت داده است شما و خانواده‌هایتان آن‌جا در حضور خداوند خالقتان (هنگام زیارت) بخورید و شادی كنید.

8.      طبق آن‌چه امروز ما در این‌جا (در مورد ذبایح) عمل می‌كنیم یعنی هر كس هر طور به نظرش خوش می‌آید، عمل نكنید.

9.      زیرا تاكنون به محل آسایش و زمین موروثی‌ای كه خداوند خالقت به تو می‌دهد وارد نشده‌اید.

10.  از یردِن عبور خواهید نمود و در آن سرزمینی كه خداوند خالقتان به شما به ارث می‌دهد ساكن خواهید گشت. او به شما آرامش خواهد داد تا در میان تمام دشمنان اطرافتان در امنیت ساكن شوید.

11.  چنین مقرر است كه خداوند خالقتان مكانی را برای مستقر ساختن نامش در آن‌جا انتخاب خواهد نمود. هر آن‌چه را من به شما فرمان می‌دهم یعنی قربانی‌های سوختنی و ذبح‌ها، ده‌یك‌ها و هدیه‌تان را كه با رضایت كامل می‌آورید (یعنی نوبرها) و تمام نذرهای خود را كه از بهترین چیزها خواهد بود و برای خداوند نذر می‌كنید، به آن‌جا بیاورید.

12.  شما با پسران و دخترانتان، غلام‌ها و كنیزهایتان و لِوی كه در قلمروتان است و سهم و ملك (زراعتی) پیش شما ندارد، در حضور خداوند شاد باشید.

13.  مواظب باش مبادا قربانی‌های سوختنیت را در هرجایی كه انتخاب می‌كنی تقدیم بداری.

14.  مگر در آن محلی كه خداوند در میان یكی از سبط‌های تو انتخاب كند، آن‌جا قربانی‌های سوختنیت را تقدیم كن و آن‌چه من به تو فرمان می‌دهم در آن‌جا عمل نما.

15.  فقط هربار كه هوس شدید داری بر حسب بركتی كه خداوند خالقت در قلمرواَت به تو داده است ذبح كرده گوشت بخور. (انسان) ناپاك و یا پاك آن را همچون (جنس) آهو و گوزن (كه از آن‌ها قربانی آورده نمی‌شود) بخورد.

16.  فقط خون نخورید، آن را مثل آب برزمین بپاشید.

17.  ده‌یك غله و شیره و چربیت و نخست‌زاده‌های ماده گاوهایت و گوسفندانت و همه نذرهایی كه می‌كنی و هدیه‌هایت و هدیه‌ی داوطلبانه‌ات (نوبر) را نمی‌توانی در قلمروهایت بخوری ...

18.  مگر این‌كه، تو و پسرت و دخترت و غلامت و كنیزت و لِوی كه در قلمروهای توست در آن مكانی كه خداوند خالقت انتخاب خواهد كرد آن را بخوری و در هر پیشه‌ای كه داری در حضور خداوند خالقت شاد باشی.

19.  مواظب باش مبادا در تمام مدت عمر كه روی زمینت هستی لِوی را ترك كنی.

20.  هرگاه خداوند خالقت مرز تو را همان‌گونه كه به تو گفت گسترش دهد و بگویی چون‌كه هوس شدید خوردن گوشت دارم گوشت بخورم، هر باری كه هوس شدید داشتی گوشت بخور.

21.  هرگاه مكانی‌كه خداوند خالقت برای قرار دادن نامش در آن‌جا انتخاب خواهد كرد از تو دور باشد می‌توانی از گاو و از گوسفندت كه خداوند به تو داده است همان‌گونه[1] كه به تو فرمان دادم ذبح كنی و هر بار كه هوسی شدید داشتی در قلمرواَت بخوری.

22.  اما همان‌گونه كه جنس آهو و گوزن خورده می‌شود آن‌را بخور[2]. (انسان) پاك یا ناپاك همسان (می‌تواند) از آن بخورد.

23.  فقط حذر كن كه خون نخوری چون خون همان مایه‌ی زندگی است. پس مایه‌ی زندگی را با گوشت نخور ...

24.  آن (خون) را نخور، مانند آب بر زمین بپاش.

25.  آن‌را[3] نخور تا این‌كه به سود تو و بعد از تو به سود فرزندانت باشد. چون‌كه (با نخوردن آن) به نظر خداوند كار پسندیده‌ای انجام خواهی داد.

26.  فقط قربانی‌های مقدسی كه به تو تعلق دارد و نذرهایت را بردار و به آن مكانی كه خداوند انتخاب خواهد كرد برو.

27.  و قربانی‌های سوختنیت – گوشت و خون را بر قربانگاه خداوند خالقت تقدیم كن ولی خون ذبح‌هایت بر قربانگاه خداوند خالقت ریخته شود و گوشت آن (ذبح) را بخور.

28.  تمام این مطالبی را كه من به تو فرمان می‌دهم مراعات كرده اطاعت نما تا وضعت و بعد از تو وضع فرزندانت برای همیشه خوب شود. چون‌كه آن‌چه در نظر خداوند خالقت خوب و پسندیده است انجام خواهی داد.

29.  هرگاه خداوند خالقت آن قوم‌هایی را كه می‌روی تا در آن‌جا، از آن‌ها سلب مالكیت كنی، نابود كند و تو وارث آن‌ها شده در سرزمینشان ساكن گردی ...

30.  مواظب خودت باش مبادا بعد از نابود شدن آن‌ها با پیروی از آن‌ها به‌دام افتی و مبادا در مورد معبودانشان جویا شده بگویی این قوم‌ها چگونه معبودانشان را می‌پرستیدند، من هم آن‌چنان كنم.