|
میشپاطیم-فصل بیست و دوم
1.
اگر دزد در حال خراب كردن (دَر و دیوار یا احداث نقب) یافته شود و ضربت
خورده بمیرد، خونش بازخواست ندارد.
2.
اگر پس از طلوع آفتاب (كشته شود) خونش بازخواست دارد. حتماً (دزد بهای
اشیاء دزدیده شده را) باز پرداخت كند. اگر ندارد به‌خاطر
دزدیش (به غلامی) فروخته خواهد شد.
3.
اگر مال دزدیده شده – گاو یا الاغ یا بره‌ی
زنده، در اختیار او پیدا شود دو برابر عوض بدهد.
4.
هرگاه شخصی كشتزار یا تاكستانی را از بین ببرد یعنی چهارپایش را آزاد
بگذارد تا در كشتزار شخص دیگری خرابكاری نماید از بهترین كشتزار و بهترین
تاكستانش عوض بدهد.
5.
هرگاه آتش (از حدود كسی) بیرون آید و به خارهایی برسد و توده‌ی
محصول یا حاصل درو نشده، یا كشتزاری بسوزد، حتماً كسی كه موجب آتش‌سوزی
شده است (زیان) آتش‌سوزی
را كاملاً بپردازد.
6.
هرگاه شخصی پول یا اشیایی برای نگهداری (بدون مزد نگهداری) به همنوعش بدهد
و از خانه‌ی آن شخص دزدیده شود اگر دزد پیدا شود، دو برابر
عوض بدهد.
7.
اگر دزد پیدا نشود صاحب‌خانه (امانت‌دار)
كه به مال همنوعش دست‌درازی نكرده است (برای قسم خوردن) نزد داور بیاید.
8.
در هر مورد كوتاهی كردن (در امانت داری) در مورد گاو و الاغ و بره، در مورد
لباس و هر گمشده‌ای كه (شاهدی) بگوید كه این همان (گمشده) است ادعای
هر دو نزد داور برده شود. كسی كه داور محكومش كند دو برابر به طرف خود
بپردازد.
9.
هرگاه شخصی الاغ یا گاو یا بره و یا هر چارپایی را به رفیقش بدهد كه (در
قبال مزد) نگهداری كند و چارپا بمیرد یا عضوش بشكند یا به اسارت برده شود،
و شاهدی نباشد.
10.
بین دو طرف، قسم خداوند باشد كه (امانت‌دار)
به مال همنوعش دست‌درازی نكرده است و صاحب (آن امانت قسم را) بپذیرد
(امانت‌دار) عوض ندهد.
11.
و
اگر حقیقتاً از پیش وی دزدیده شود (امانت‌دار)
به صاحبش عوض بدهد.
12.
اگر واقعاً (به‌وسیله‌ی درندگان) نخجیر شده باشد (مانده) آنرا برای دلیل
میآورد. عوض آن نخجیر شده را ندهد.
13.
و
هرگاه شخصی از همنوعش (چیزی) قرض بگیرد و (آن چیز) شكسته شود یا بمیرد، در
صورتی‌كه صاحبش همراهش نباشد، (قرض گیرنده) حتماً عوض
بدهد.
14.
اگر صاحبش همراهش باشد عوض ندهد. اگر (آن چیز) كرایه‌ای باشد (فقط) كرایه‌اش
به او (صاحبش) تعلق می‌گیرد.
15.
و
هرگاه مردی دوشیزه‌ای
را كه نامزد نیست فریب داده با او همخوابی نماید باید حتماً با پرداخت
مهریه، او را به عقد خود درآورد.
16.
اگر پدرش از دادن دختر به وی ابا كند، مطابق مهریه‌ی دوشیزگان، پول (به‌عنوان
جریمه) بپردازد.
17.
جادوگر را زنده نگذار.
18.
هر كس با چارپایی همخوابی كند حتماً كشته شود.
19.
كسی كه برای بت ذبح كند كشته شود، مگر اینكه فقط برای خداوند (ذبح كرده
باشد).
20.
و
غریب را مغبون نكن و در فشار نگذار چون‌كه
در سرزمین مصر غریب بودید.
21.
هیچ بیوه‌زن
و یتیمی را نرنجانید.
22.
و
اگر واقعاً او را برنجانی همینكه نزد من فریاد برآورد حتماً به فریادش گوش
فرا خواهم داد.
23.
خشم من افروخته گشته شما را در جنگ به كشتن می‌دهم
تا زنانتان بیوه و بچه‌هایتان
یتیم بمانند.
24.
اگر به قوم من – فقیری كه پیش تو است وام دهی نسبت به او چون طلبكار نباش.
بر آن نزول تعیین نكن.
25.
اگر پوشاك همنوعت را گرو بگیری تا غروب آفتاب آن را به وی پس بده.
26.
زیرا آن تنها پوشاك وی است. آن لباس برای (پوشاندن) بدنش است. در چه چیزی
بخوابد؟ (رختخوابش هم حالت لباس دارد) چنین مقرر است موقعی كه نزد من فریاد
برآورد چون‌كه من مهربانم گوش فرا خواهم داد.
27.
بزرگان (قوم) را ناسزا نگو و رئیس قومت را نفرین نكن.
28.
(تقدیم كردن) نوبر و هدیه‌ات را به تاخیر نینداز. پسرهایی را كه نخست‌زاد باشند به من اختصاص بده.
29.
در مورد گاوهایت و در مورد گوسفندانت همین كار را بكن (اول‌زاد آنها) هفت روز نزد مادرش بماند از روز هشتم (و
به بعد) به من اختصاصش بده.
30.
و
برای من مردمی مقدس باشید و گوشت نخجیر شده در محل تاخت و تاز درندگان را
نخورید. آنرا پیش سگ بیندازید.
|
